“เรามอบความหวังให้”

Harry Kpoh ผู้ควบคุมดูแลระบบ e-fulfillment ของ UPS Global Logistics and Distribution ในเมืองลุยวิลล์ ได้หลบหนีจากหายนะของสงครามกลางเมืองในไลบีเรีย โดยเดินทางมาถึงสหรัฐฯ ในปี 2003 การเรียนรู้เพื่อนำทางสังคมใหม่ไม่ใช่เรื่องง่าย

“เมื่อคุณมาจากประเทศกำลังพัฒนาไปสู่ประเทศที่พัฒนาแล้ว ความจำเป็นในการปรับตัวให้เข้ากับสังคมใหม่อาจเป็นเรื่องที่น่ากลัว” Harry กล่าว

ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจช่วยคนอื่นๆ ในการหาหนทางจัดการกับประสบการณ์แบบเดียวกัน Harry ร่วมมือกับชาวไลบีเรียคนอื่นๆ เพื่อก่อตั้งชุมชนไลบีเรียของเคนตักกี้และอินเดียนาตอนใต้ กลุ่มนี้จะทำงานร่วมกับเจ้าหน้าที่ของรัฐเพื่อช่วยให้ผู้มาใหม่ชาวไลบีเรียผสมผสานรวมเข้ากับสังคมสหรัฐฯ ช่วยให้พวกเขาเอาชนะอุปสรรคด้านภาษา ปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมใหม่ และได้งานทำ

สถานการณ์ในไลบีเรียเริ่มทรงตัวประมาณปี 2007 ชาวไลบีเรียเดินทางมายังสหรัฐฯ น้อยลง Harry จึงเปลี่ยนจุดสนใจไปเป็นการร่วมก่อตั้งงานที่เรียกว่า African Heritage Festival ขึ้น

“เทศกาลนี้เป็นสะพานเชื่อมที่จะช่วยนำชุมชนชาวแอฟริกาและชาวอเมริกันเชื้อสายแอฟริกามารวมตัวกันผ่านวัฒนธรรม ดนตรี และการเล่าเรื่อง” เขากล่าว

จากการทำงานของเขาใน African Heritage Festival เขาได้พบกับนายกเทศมนตรีเมืองลุยวิลล์ที่ขอให้ Harry เข้าร่วมเป็นคณะกรรมการของ Louisville Global Services Committee ซึ่งให้การสนับสนุนชุมชนนานาชาติขนาดใหญ่ของลุยวิลล์

“และนั่นเป็นช่องทางในการพยายามที่จะตอบแทนกลับคืนไลบีเรีย” เขากล่าว

Harry ก่อตั้งองค์กรที่ไม่แสวงหาผลกำไร Trembo National Association of Americas, Inc. ขึ้นมา เพื่อจัดการกับความจำเป็นที่สำคัญของไลบีเรียในด้านเวชภัณฑ์ เขาทำงานร่วมกับทีมงานด้านสุขภาพของไลบีเรียเพื่อค้นหาสิ่งที่จำเป็นมากที่สุด จากนั้นจึงได้เจอกับองค์กรที่อาจให้ความช่วยเหลือได้ องค์กรได้บริจาคหรือจัดหาสิ่งของจำเป็น อย่างเช่น เตียงในโรงพยาบาล เครื่องเอ็กซ์เรย์ ยา เครื่องดมยาสลบ อาหารที่มีโปรตีนสูงๆ และอีกมากมาย

เขาทำงานร่วมกับทีมของเขาเพื่อประสานงานด้านโลจิสติกส์สำหรับสิ่งของจำเป็นทั้งหมดที่พวกเขาได้รับมา โดยทำงานร่วมกับรัฐบาลไลบีเรียเพื่อให้แน่ใจว่าตู้สินค้านั้นมาถึงโดยปลอดภาษีและสิ่งของได้ถูกแจกจ่ายอย่างยุติธรรม ในการเดินทางเที่ยวล่าสุดของเขา Harry สามารถขนส่งเวชภัณฑ์และอุปกรณ์ช่วยชีวิตมูลค่า 250,000 ดอลลาร์สหรัฐซึ่งมีประโยชน์ต่อชาวเมืองประมาณ 8,000 คน

เขาอธิบายว่าสิ่งของจำเป็นสร้างความแตกต่างได้อย่างไร

“คลินิกแห่งหนึ่งมีสี่ห้อง เตียงนอนทำจากเป็นอิฐเรียงล้อมรอบที่บรรจุใบไม้ลงไปแล้วปูทับด้านบนด้วยเสื้อผ้า” เขากล่าว “มีเสาน้ำเกลือเพียงเสาเดียวสำหรับใช้ทั้งคลินิก ผู้ป่วยที่อาการวิกฤตที่สุดจะได้ใช้เสาน้ำเกลือ เมื่อมีผู้ป่วยวิกฤติเข้ามา คนนั้นก็จะได้เสาไป เมื่อมีผู้ป่วยมากกว่าหนึ่งคนต้องการน้ำเกลือ พวกเขาจะนำถุงน้ำเกลือไปผูกบนเพดานแล้วปล่อยให้หยดลงมา เราจัดหาเตียงโรงพยาบาลและเสาน้ำเกลือใหม่ให้เจ็ดชุดสำหรับคลินิกนั้น ซึ่งเพียงพอสำหรับทุกห้องที่มีและเผื่อสำรองไว้อีกสามชุด”

นอกจากนี้ ปัจจุบันไลบีเรียกำลังเริ่มสร้างสถานผดุงครรภ์ ซึ่งสตรีที่ตั้งครรภ์ได้เจ็ดเดือนสามารถย้ายเข้าไปรับการดูแลได้จนกว่าที่เธอจะคลอดบุตร

“ช่วงอายุขัยของหญิงตั้งครรภ์ในชนบทของไลบีเรียนั้นสั้นมาก” Harry กล่าว

องค์กรของเขาพบสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจำนวนห้าแห่งและกำลังจัดหาเตียง อาหาร และสิ่งของจำเป็นอื่นๆ ให้กับพวกเขา

Harry กล่าวว่าเขายังวางแผนที่จะเริ่มจัดหาอาหารและเสื้อผ้า รองเท้าผ้าใบ เป้สะพายหลัง และเครื่องมือทำเกษตรเพิ่มเติมมาให้ในการเดินทางมารอบต่อไป เขาจัดหารองเท้าผ้าใบมาได้ 4,000 คู่แล้ว

“เมื่อมีคนได้ยินว่าเรากำลังแจกจ่ายอาหาร พวกเขาอาจต้องเดิน 20 ไมล์เพื่อมารับ” Harry กล่าว “ปกติแล้วพวกเขาจะเดินเท้าเปล่าและสวมเสื้อผ้าขาดๆ มา เห็นแล้วมันสะเทือนใจมาก คนเราไม่ควรต้องใช้ชีวิตแบบนั้น”

Harry ทำงานตลอดทั้งปีในการรวบรวมเงินบริจาคและการระดมทุนเพื่อได้ค่าขนส่งและค่าเดินทางเพียงพอ เขามักจะวางแผนด้านโลจิสติกส์สำหรับการเดินทางครั้งต่อไปเสมอ

เขาทำงานรอบละสองปี … หนึ่งปีเพื่อรวบรวมสิ่งของและวางแผน และเดินทางในปีถัดไป ในขณะที่ต้องทำการวางแผน ระดมทุน การจัดระบบระเบียบให้กับองค์กรของเขา มีงานที่ต้องทำเยอะมาก แต่เขาไม่ได้คิดอยากจะทำทั้งหมดด้วยตัวเขาเองคนเดียว

“ผมต้องทำอย่างนั้นเพราะมีความจำเป็น” เขากล่าว “เรามอบความหวังให้”

“เมื่อคุณมาจากประเทศกำลังพัฒนาไปสู่ประเทศที่พัฒนาแล้ว ความจำเป็นในการปรับตัวให้เข้ากับสังคมใหม่อาจเป็นเรื่องที่น่ากลัว”