“Je hebt één leven. Wat doe je ermee?"
De vraag is er één die UPS 747 captain Kelly Lepley zichzelf meer dan eens heeft gesteld. Nu vraagt ze hetzelfde van anderen.
“We hebben allemaal een verhaal”, zegt ze. “Wie heeft het auteursrecht van dit verhaal?”
Kelly woont in Anchorage, Alaska, en heeft een verhaal dat meer omleidingen heeft gekend dan een vliegtuig dat op zoek is naar een veilige doorgang in een storm.
Opstijgen
“Al van jongs af aan wist ik één ding in mijn leven en dat was om een vrouwelijke piloot te worden”, herinnert ze zich. “Het ene stond vast, maar dat andere niet bepaald.”
Haar ouders deden alles wat ze konden om hierbij te helpen. De vader van Kelly, een vrachtwagenchauffeur, maakte de 10 uur durende reis van Noord-Michigan naar Detroit en terug, en soms ging ze mee.
“Ik heb toen drie geloften gedaan”, zegt Kelly met een lach. “Eén, ik ga nooit 's nachts werken (nu zijn de meeste van haar UPS-vluchten 's nachts). Ten tweede wilde ik nooit meer in het openbaar spreken, na een rampzalige ervaring op de middelbare school (ze heeft sindsdien een TED Talk gepresenteerd en heeft verschillende toespraken in het openbaar gehouden). En drie, ik zou nooit verder naar het noorden wonen dan de 45e breedtegraad die door Noord-Michigan loopt, precies halverwege de evenaar en de Noordpool (ze woont nu in Alaska).”
Een paar jaar later nam haar vader Kelly mee naar de plaatselijke universiteit in Traverse City, Michigan, om te weten te komen hoe ze een vliegbrevet voor privépiloten kon behalen.
Kelly ging 's ochtends naar de middelbare school en studeerde 's middags. Ze behaalde een vliegbrevet voor privévluchten toen ze 17 jaar was, voor commerciële vluchten toen ze 18 was, en toen ze 20 was leerde ze studenten vliegen. Op de rijpe leeftijd van 21 jaar had ze haar eerste baan als vliegtuigingenieur bij een luchtvaartmaatschappij.
Tien jaar later kwam Kelly bij UPS werken.
“Op het eerste gezicht zou je denken dat ik mijn zaakjes op orde had, dat ik de droom had bereikt, dat ik het in het leven had gemaakt”, zegt ze. “Ik had het prachtige huis, een omheinde tuin, een liefdevolle echtgenote en twee kinderen, een vastgoed-verhuurbedrijf, een weeshuis in India met meer dan 50 kinderen...”
De perfecte buitenkant verborg een geheim en op 40-jarige leeftijd werd alles anders in een tsunami van veranderingen.
Overgangen
“Ik ben geboren met iets dat genderdysforie heet”, zegt Kelly vandaag, een uitspraak die tien jaar geleden moeilijker te maken was. Pas halverwege de jaren 90 begonnen onderzoekers en wetenschappers de complexiteit en cognitieve verschillen te begrijpen als het om deze aandoening gaat.
Hoewel Kelly zich heel vroeg in haar leven realiseerde wie ze was, was er in de zeventiger jaren weinig tot geen informatie voorhanden. Om erbij te horen leerde ze haar ware identiteit te onderdrukken.
“Als kind dacht ik dat als ik mijn geslachtsidentiteit maar continu kon spiegelen aan die van mijn vader, ik net als hij zou worden..”
Maar het was gewoonweg niet zo eenvoudig. Een snelle analogie helpt.
“Mijn lichaam produceert een hormoon dat mijn hersenen niet bereikt”, volgens Kelly. “Als je een computersysteem hebt van een Airbus en een computersysteem van een 747, en dan dat systeem er bij de een uithaalt en het bij de ander plaatst werkt het niet. Hetzelfde geldt voor de manier waarop onze hersenen in elkaar steken, mannelijk en vrouwelijk. Als onze hersenen niet de receptoren hebben voor de informatie die wordt verzonden, maakt dat het erg lastig om te functioneren.”
Maar uiteindelijk, ondanks haar gebeden om het geslacht te kunnen zijn dat de wereld zag en van haar verwachtte, leidde het onderzoek dat ze deed haar naar een omslagpunt. Ze deelde met haar vrouw de informatie die ze van artsen had gekregen en er ontstond een strijd rondom de echtscheiding en de ouderschapsrechten. Ze verloor haar huis, een groot deel van haar spaargeld en pensioen, haar aanzien in haar kerk, en veel mensen die ze als vrienden beschouwde. En ze verloor bijna haar kinderen door een langdurig juridisch gevecht.
“Veranderen van een geslacht naar het andere is niet voor degenen zonder lef”, volgens Kelly. “De onwetende persoon noemt het ‘geslachtsverwardheid’, maar niemand kiest ervoor om zo'n drastische verandering door te maken op basis van verwarring.”
Terugkijken, vooruitgaan
Behalve dat ze weet dat ze het juiste deed, heeft Kelly niets anders dan lof voor UPS en collega-UPS’ers.
“UPS was ongelooflijk bij alles”, zegt ze, zich de dag herinnerend dat ze haar hoofdpiloot moest vertellen dat ze de transformatie van een man naar een vrouw zou maken. Het was geen gemakkelijke taak.
“Hij onderbrak me en zei: “Maak je geen zorgen... ik ben er voor je.” Ik kan je niet vertellen hoeveel dat voor me betekende om iemand te hebben tegen wie ik opkeek, die dat tegen mij zei. Hij geloofde in mij toen een groot deel van mijn wereld instortte.”
Op dat moment vergoedde haar secundaire arbeidsvoorwaarden geen operatieve geslachtsverandering, behalve de strikt cosmetische procedure. Kelly betaalde zelf voor de procedures. Vervolgens gebruikte ze deze ervaring om de zaak voor anderen te verdedigen en speelde ze een belangrijke rol bij het voorlichten van het leiderschap van UPS over het medisch onderzoek dat de procedures ondersteunt. Haar belangenbehartiging deed UPS een paar jaar later besluiten om de operaties en hormoonbehandelingen te dekken.
Haar UPS TED Talk in 2015 was misschien het kantelpunt.